Kapitein Fred vaart al meer dan 30 jaar op de Lulu Belle en wij varen met hem mee. In zijn Val-DEEZ is hij een markante persoonlijkheid. Al vanaf het lossen van de trossen ratelt hij soms overinformatief, zo nu en dan geestig en toch ook serieus aan een stuk door. Alles komt voorbij terwijl we de mistige Valdez Arm verruilen voor open zee: de zalmvissers, de allesverwoestende aardbeving van 1964, de olieramp met de Exxon Valdez in 1989 etc. Tussen de verhalen door adviseert hij ons om werk te zoeken in de lucratieve zalmvisserij op boten die in de winter de sneeuwstormen van de Beringzee trotseren voor de duurbetaalde “Deadliest Catch”: King Crab. Een nieuwe carrière in Alaska?? We ‘krabben’ ons nog even achter de oren…

We hebben er zin in vandaag en zetten koers voor de immense getijdengletsjer Columbia, verscholen tussen de vele eilanden en baaien van de Prince William Sound. Hier gaan we op zoek naar het dierenleven dat jaren lang leed onder de effecten van de olieramp. Een schijnbaar dronken stuurman en een stuurfout hebben er voor gezorgd dat de vele zeeotters, zeeleeuwen en zeevogels verdwenen uit het gebied. Inmiddels heeft het leven zich hier wonderbaarlijk genoeg hersteld. Althans, zo lijkt het. In de Anchorage Daily lezen we namelijk dat de olie nog steeds sluimert en dat dit nog decennia kan duren. We vragen ons af wat er zich momenteel afspeelt in de wateren van de Golf van Mexico…

Het is even knipperen met de ogen als we de eerste bizarre vormen van enorme ijsbergen zien opdoemen. Voor de boeg duiken drie dolfijnen op terwijl we een kolonie zeer enthousiaste zeeleeuwen passeren. Later vinden we twee bultruggen en een groep zeeotters die letterlijk chillen op een ijsberg. De eigenlijke gletsjer zien we van een afstand omdat de toegang volledig is geblokkeerd door ijs. Het is al met al een surrealistische en met maar een paar graden boven nul ook een erg koude ervaring. Op de terugweg zitten we warm in de kajuit. We zijn rozig en onder de indruk van wat we hebben gezien terwijl kapitein Fred nog steeds ratelt voor tien. We zien de zalmvissers zwoegen op hun boten. Laat die baan in Alaska nog maar even zitten. Maar vanavond eten we wel heerlijk versgevangen zalm in ons campertje!