We zijn inmiddels 279 dagen onderweg, hebben in 66 bedden geslapen, ruim 235 uur in bussen gezeten, 144 uur op boten doorgebracht en 35 uur in vliegtuigen, op 30 meter diepte gedoken, op 5.000 meter hoogte gestaan, 17 keer een landsgrens overgestoken en 6 paar slippers versleten. Het is allemaal bizar en waanzinnig, intens en ontroerend mooi…Natuurlijk is er ook een keerzijde aan het weg zijn. Want we moeten wel het een en ander missen. Niet alleen familie en vrienden, maar ook kleine ogenschijnlijke onbenulligheden.We tellen af van minst naar meest missen; een top 10:

# 10. Het Zuiderstrand

De dag voor vertrek genoten we op een warme lenteavond bij zonsondergang van een laatste avondmaal bij strandtent De Fuut. Terugfietsend door de duinen verzuchtten we tegen elkaar over het waarom van ons vertrek. Waarom al die moeite, waarom die lange omslachtige reis van Alaska naar Argentinië als we al niet complete geluksmomenten ervaren in onze eigen achtertuin op het Haagse Zuiderstrand?

# 9. Water uit de kraan

De laatste keer dat we water uit de kraan hebben gedronken ligt inmiddels maanden achter ons. We zijn gewend aan de noodzakelijke flessen mineraalwater, vaak zelfs voor het poetsen van onze tanden. De vanzelfsprekendheid van schoon drinkwater uit de kraan is een groot goed.

# 8 . Fietsen

Het aantal fietstochten is op één hand te tellen: een weekend op Vancouver Island, een hete namiddag in Yucatan, een halve dag rond de vulkanen van het eiland Ometepe en een lange dag van hoog in de Andes tot aan de rand van de Amazone. Hoewel we genieten van dergelijke avontuurlijke tochten, verlangen we zo nu en dan naar de dagelijkse ritjes op onze ouderwetse stadsbarrels.

# 7. Het Nederlandse openbaar vervoer

Na een reis door Latijns-Amerika zal je opeens beseffen hoe perfect het gesteld is met het Nederlandse openbaar vervoer. De bus van 08.00 uur komt hier doodleuk niet opdagen, een ‘momentito’ van 5 minuten kan zo uitlopen op 2,5 uur vertraging zonder pardon, en uren wachten in monsterfiles in de Andes terwijl de airco op je hoofd blaast en de primitieve WC ongure luchten verspreidt is hier heel gewoon. Kan het nog erger? Wat te denken van uren opgevouwen op de kinderstoeltjes van een oude schoolbus, de blootstelling aan ongefilterde uitlaatgassen in de bus, gebroken assen, krakende versnellingsbakken, oorverdovende muziek en het aansmeren van peperdure buskaartjes voor fictieve routes.

# 6. Een gegarandeerde warme douche

In Latijns-Amerika is een douche vaak een straal koud water uit een roestige stalen pijp. Als er al sprake is van warm water, is het negen van de tien keer in de vorm van de zogenaamde ‘zelfmoorddouche’: een met vervaarlijk uitstekende elektrische bedrading voorziene douchekop die slechts een mager straaltje warm water afgeeft (zie fotoserie van Peru).

# 5. Hollands eten en de Albert Heijn

In Colombia laven we ons aan verse regenboogforel, in Alaska stond de wilde zalm vaak op het menu, in Argentinië zullen we de meest smakelijke steaks opgediend krijgen. Dus wat valt er te missen? Het klinkt cliché maar het is echt waar: we watertanden bij de gedachte aan een bruine boterham met echte kaas in plaats van plastic, een glas smakelijke melk, boerenkool met worst, zelfgebakken appeltaart, en natuurlijk de oven-heerlijke diepvriespizza’s van de Albert Heijn.

# 4. De vastigheid van je eigen bed en thuis zijn

Als dakloos reiziger verlang je soms naar een stukje vastigheid: weten waar je slaapt, het comfort van je eigen bed, of gewoon met de gordijnen dicht op de bank voor de TV. Het zijn de kleine vanzelfsprekendheden van alledag waar je op den duur naar terug gaat verlangen. Het thuiskomen en thuis zijn.

# 3. Veilig van A naar B

Bussen die onnodig links rijden en in blinde bochten gaan inhalen zijn hier aan de orde van de dag. We zien vele wrakken langs de kant van de weg en zo nu en dan is er het nieuws van fatale ongelukken. Wij proberen steeds de meest veilige optie te kiezen maar voelen ons soms toch overgeleverd aan de grillen van de chauffeur. Gelukkig is het steeds goed gegaan. Behalve dan die ene keer dat we een steen door de voorruit van onze taxi kregen in Colombia; een aanrijding met een sneeuwhoen hadden in Alaska; en Arjen die in Canada een dag voor het aflopen van de verzekering onze geliefde Chevy door een schutting rijdt…

# 2. Je veilig voelen

In Bolivia is de politie soms de politie niet, in Colombia moeten we ons afvragen waar er recente guerrilla-activiteit is, in Mexico heerst er een gewelddadige drugsoorlog, in Ecuador kennen sommige grootstedelijke gebieden een avondklok en in Nicaragua spant het er om of onze bagage na 4 uur hobbelen nog steeds op het dak van de bus ligt. Met onze ‘kaaskop-looks’ vallen we in het arme Latijns-Amerika zeer uit de toon en ziet menigeen ons aan voor wandelende geldbomen. We moeten dus vaak op onze hoede zijn voor ‘scams’ en ‘skims’. Trouwens ook voor de malaria- en knokkelkoortsmug, die met name in Peru aan een opmars bezig is.

En last but not least:

# 1. Familie en vrienden.

Behoeft uiteraard geen nadere toelichting!!