Door langdurige stortregens zijn grote delen van Panama lamgelegd als we er na de Kerst arriveren. Zelfs het Panamakanaal kan het water niet aan en is voor eerst sinds de Amerikaanse invasie (1989) even gesloten geweest. De hevige regenval is schijnbaar te wijten aan de zogenoemde La Niña: een fenomeen waarbij afwijkende zeewatertemperaturen de normale weerpatronen rond de Stille Oceaan uitvergroten (en dat altijd volgt op een jaar waarin ‘grote broer’ El Niño de weerpatronen juist volledig omdraait).

Omdat de meeste regen aan de Caribische zijde van Panama valt, strijken wij neer aan de ‘droge’ Pacifische kant in het afgelegen surfgehucht Santa Catalina. Reeds de eerste avond regent het echter zo hard en zo lang dat ons ‘schuurtje aan zee’ binnen de kortste keren volledig blank staat en het water via de binnenmuur onophoudelijk naar beneden gutst. Terwijl de stortregen alles om ons heen verandert in kolkend water, verhuizen wij naar een ander schuurtje dat het gelukkig wel droog houdt.

Ook onze wens om het nieuwe jaar in te luiden op de paradijselijke San Blas archipel wordt door La Niña de kop ingedrukt. De enige toegangsweg naar deze bijzondere autonome regio (Kuna Yala) aan de Caribische kust is weggeslagen. Een stel Nederlanders die er recent verbleven vertellen hun weinig aanlokkelijke verhaal: ze zijn compleet verregend, bijna verdronken na een kotsopwekkende boottocht en op last van de lokale Kuna Indianen geëvacueerd.

Als het droog is geworden besluiten we dus maar langer in Santa Catalina te blijven en het bevalt er uiteindelijk zo goed dat we niet meer weg willen. We leren er stuntelend golfsurfen, vieren met lokale inwoners oud- en nieuw, snorkelen rond het ongerepte Isla Coiba, lezen fijne boeken, en overdenken in het schommelende en swingende ritme van de hangmat alles wat is, wat was en wat nog komen gaat.

Als we begin januari aankomen in Cartagena blijken we La Niña weer te hebben ingehaald: grote delen van Colombia staan onder water, het is flink raak in het buurland Brazilië en op TV zien we de beelden van een overstroomd Australië. Het extreme weer viert voorlopig nog hoogtij en reizen wij de sporen van La Niña achterna, richting Patagonië.