De ruim 21 miljoen inwoners en de drukke straten van Mexico Stad overweldigen ons. De zintuigen zijn vanaf het eerste moment hevig geprikkeld en maken overuren om alles een plek te geven.De geur is er vaak bedompt en soms verstikkend. De smog legt een dikke waas over de stad. Slechts de hoogste vulkanen die de stad als dreigende wachttorens omsingelen torenen er boven uit. De geluiden worden hoofdzakelijk gemaakt door het verkeer. Schallende toeters van roekeloos rijdende taxi’s (vaak Volkwagen Kevers!) die zich vervaarlijk zigzaggend een weg banen door de verstokte wirwar van straten en boulevards. De kleuren zijn er in eindeloze hoeveelheden tinten grijs: de som van de ongebreidelde rommeligheid van alle gebouwen en het asfalt.

Wij logeren bij de Nederlandse Edwin en zijn Mexicaanse vrouw Silvia die ons een authentiek beeld meegeven van deze enorme metropool en ons plekken laten zien die ons zowel verbazen als ontroeren. Dankzij hun gastvrijheid en kennis van de stad moeten we onze eerste indrukken al snel bijstellen: Mexico Stad is bij nader inzien eigenlijk verrassend aantrekkelijk en fascinerend. Een voorbeeld is het stadsdeel Coyoacan, een levendig ‘dorp in de stad’ waar men danst en feest op het centrale pleintje terwijl oude vrouwtjes plechtig bidden in de naastgelegen kerk. Wij nemen plaats op een terras met uitzicht op de levendige drukte. We eten taco’s, drinken tequila en genieten van het kleurrijke schouwspel om ons heen.