Loreto heeft pech. Of beter gezegd: Mexico heeft pech. De Mexicaanse griep, een toename aan drugsgerelateerd geweld en de economische crisis waardoor de consumerende Amerikanen wegblijven. Inmiddels is de griep overgewaaid en spelen de geweldadige taferelen zich af in grensprovincies ver hier vandaan. Maar het is op het eerste gezicht leeg in de vriendelijke straten van Loreto, mooi gelegen aan de diepblauwe Zee van Cortez op het schiereiland Baja California. De mensen blijven weg. Vliegtuigmaatschappijen houden hun vluchten geschrapt.

Het heeft vorige week geregend en de woestijn staat in bloei. De bergketen Sierra de la Giganta heeft een groene zweem over zich en de dalen zijn gevuld met metershoge bloeiende cactussen waar groepen gieren zweven op de thermiek zoekend naar hun buit. In de straten worden we omringd door honderden gele citroenvlinders en zoemen kolibries rakelings aan ons voorbij. ’s-Avonds wordt er op het plein muziek gemaakt en vallen we met onze neus in een vrolijk dorpsfeest!

In de Zee van Cortez stikt het van het onderwaterleven als we met zeeleeuwen duiken in het Loreto National Marine Park en wordt de boot een keer omringd door wel honderd dol-enthousiaste dolfijnen. Exotische Fregatvogels en Blauwvoet Jan van Genten scheren over het water. En er wordt zoveel vis gevangen dat we meermalen verse tonijn krijgen voor ’s-avonds op de BBQ.

Loreto is niet leeg. Het is vol van leven!