Wachten op de volgende klap
In mei 1980 barstte de vulkaan Mount St. Helens zijwaarts uit haar voegen. De kracht van deze explosie was 500 keer zwaarder dan de atoombom op Hiroshima. De gebeurtenissen op die ene dag in mei lieten een grijs, desolaat en verwoest landschap achter.
Dertig jaar later staan wij aan de voet van deze berg. We zijn op de terugweg naar Canada en nemen een route langs de vulkanen van de Cascade Range, waaronder St. Helens in de staat Washington. De duizenden gevelde boomstammen liggen nog steeds als luciferhoutjes keurig gerangschikt in de richting van de explosie. Toch is het landschap veranderd van grijs naar groen en is het continu in beweging. Er zijn nieuwe meren ontstaan en er leven nu planten en dieren die er voorheen niet waren. In 2004 en 2005 lag een nieuwe eruptie op de loer, maar momenteel is het weer stil. Ondertussen is het wachten op de volgende klap, ergens langs de Ring of Fire.
Reacties
Reacties
Op mijn treinreis van Zwolle naar DH lees ik jullie weblog en post ik dit berichtje.... Luxer moet het niet worden met de NS!
als de volgende Big Bang maar wacht, totdat jullie ver genoeg weg zijn!
Is this trip going south? No - because you are going to Canada, or Yes - because you are heading the wrong way back north? :) You have only 7 more months to go and Argentina is a long way down.
Signing off als doelgericht Nederlandse collega's.
Ha mannen, heb heerlijk in alle rust nog eens rustig jullie reisverhalen een extra keer gelezen. Nogmaals, wat super en wat een waanzinnige foto's (aan de foto's kan je overigens zien dat jullie verhalen slechts krentjes zijn uit een nog veel rijkere pap!..wat een geschenken!)
Was gisteren in de AH aan de Elandstraat en ik dacht aan jullie... Lfs-Ash.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}